از خودم به خودم :: در آستانه 32 سالگی

از خودم به خودم

ورود خودم رو به مرحله ی استرس های بیخودی و جفتک پرانی های احمقانه تبریک میگم.

دخترم این بازی جدیدت نیست. سال هاست این کارا رو داری میکنی

یک بار در عمرت عاقل باش. ببینم میتونی؟ داره میشه 33 سااااالت!!! هنوزم عقل تو سرت نیس؟ به قول دکتر هلا.کویی: بابا ایولا !!!!

پ ن: خدایا حالم خوب نیس. دلم آشوبه. حسم خوب نیس نمیدونم چه مرگمه. یعنی میدونم چه مرگمه ولی نمیدونم چی کار کنم. خسته شدم کاش میمردم:( زندگی دنیا خیلی سخته کاش از اولش نمیومدیم این دنیا. میگن خودمون انتخاب کردیم که بیایم. دکمه غلط کردمش کجاس من دیگه نای ادامه دادن ندارم :(((((

۰

نظرات [ ۵ ]

گندم شادونه
جمعه ۲۳ شهریور ۰۳

نظرات (۵)

سایه های بیداری

جمعه ۲۳ شهریور ۰۳
۲۱:۵۸

از خودت به خودت :

پاشو اون بقچۀ « نمیدونی چه کار کنی » را بر دار بیا پیش خودت .

همه هستند ، جز خودت .

دیر نکنی

تا خودت نرفتی زود بیا

خودت با خودت کار داره

زود بیا بچه ...

قشنگ بود:) ولی کاش بیشتر توضیح میدادی

آسمان .

شنبه ۲۴ شهریور ۰۳
۰۱:۵۹

چی شده باز؟

پاشو بیا بنویس ببینیم چند چندی

دارم مینویسم دخترم :))

سایه های بیداری

دوشنبه ۲۶ شهریور ۰۳
۰۰:۰۳

توضیح ندارد که .

مگه دنبال « دکمۀ غلط کردم » نیستی ؟

پیش من که نیست .

حتم دارم پیش دیگران هم نیست .

پیش خودته .

مثل اون موقع که خودکارت را روی میز تحریرت گم می‌کنی و یک ساعت دنبالش میگردی و نهایتا بی نتیجه .

چون پیدایش نمیکنی .

بی خیالش میشوی .

یا یک خودکار دیگه میاری ،

یا کلا قید نوشتن را میزنی .

اما در هرحال فرقی نمیکند

چون یادت میرود که چی میخواستی بنویسی .

درست همین موقع است که می بینی ،

خودکارت غل قل گل خورده رفته زیر فضای خالی بین ضخامت دفتر و سطح میز .

لبخندی میزنی و خودکار را از فضای خالی زیر دفتر بیرون میکشی .

همه چی یادت می افته

اما دیگه رغبت نوشتن نداری .

ته خودکار را میگذاری توی دهانت

و شروع می‌کنی به آرام جویدن ته خودکار .

این همان « دکمه غلط کردم » است .

چون هیچی نمی نویسی .

ولی عالمی از افکار نو و تازه توی ذهنت پدیدار میشود .

افکاری بسی بهتر از قبل از گم کردن خودکار .

حالا برای فردا شب ، فکرای قشنگی داری .

دیدی ؟

دکمۀ غلط کردم

همیشه هم بد نیست .

سایه های بیداری

دوشنبه ۲۶ شهریور ۰۳
۰۰:۴۴

علت هر معلولی

بی شک درون خودشه .

اگر من و تو نمی بینم

دلیلش این نیست که وجود ندارد .

من و تو نفس میکشیم

اما اکسیژن هوا را نمی بینم

ولی هنوز نفس میکشیم

پس اکسیژن همچنان هست

فقط ما نمی بینم .

مار نیشت میزنه

( این دفعه فرض کنیم مرا نیش میزنه . فعلا حیفی که مار نیشت بزنه )

همانطور که ازدرد زهر نیش مار به خود می پیچم ،

قطعا پادزهر آن نیز درون همون زهر است

اما من نمی بینم

حتما و قطعا

نیاز به یک متخصص هست

که با استفاده از ابزارهای تخصصی

آن پادزهر را برایم مهیا کند .

در آن صورت ،

نه تنها زنده می مانم

بلکه نیازی به دکمۀ « غلط کردم » هم نخواهد بود .

در باقی امور هم داستان به همین روال است .

حتی در یک بیت شعر حافظ :

آن یار کز او گشت سر دار بلند

جرمش این بود که اسرار هویدا میکرد

حالا معنیش کن

اگر پادزهر درون بیت را ببینی

حتما درست معنی می‌کنی

اگر نبینی ، غلط .

در آن صورت ،

نیاز به استادی داری که تو را در این راه ،

راهبری کند .

وگرنه

همچنان باید بقچه « نمی‌دانی چه کار کنی » را زیر بغلت بزنی و راه بیفتی یک « گرمابه » تر و تمیز پیدا کنی برای استحمام .

استحمام از نادانی به دانایی

و هدایت دانایی به « فهم درست » .

که مولانا گفت :

مردم اندر حسرت فهم درست

و استاد مسلم خط ( امیر خانی ) آن را به زیبایی نوشت .

آنسان که لایق آن جمله بود ...

ممنونم که وقت میذاری و این کامنت های طولانی رو مینویسی

راستش کامنت قبلیت رو چندین بار خوندم هنوزم مطمن نیستم کامل همه چی رو فهمیده باشم

ولی این یکی راحت تر بود

قلم خوبی داری

بازم مرسی ازت نکته جالبی بود وسط این همه چالش نیاز بود انگار :)

سایه های بیداری

دوشنبه ۲۶ شهریور ۰۳
۱۹:۰۷

مولانا در مثنوی ،

داستان یک کودک خرد سال را تعریف میکند که :

کودک چهار دست و پا ، به دور از چشم مادر ، به لب بام میرود .

مادر زمانی به این امر واقف میشود که دیگه خیلی دیر شده و کودک درست لب پرتگاه نشسته .

مولانا در داستان ،

مادر را از نزدیک شدن به کودک برای نجات جان وی ، کاملا و جدا نهی می‌کند و می‌گوید هرگونه تلاش مادر برای نزدیک شدن به کودک برای نجات جانش ،

احتمال پرت شدن کودک را صد چندان میکند .

زیرا به طور قطع کودک آن را نوعی بازی خواهد پنداشت و برای ادامۀ بازی ، نه تنها به سمت مادر نخواهد آمد ،

بلکه بر خلاف جهت ،

و رو به سوی پرتگاه خواهد شتافت .

مولانا تنها راه نجات کودک از مرگ حتمی را ،

آوردن یک کودک دیگر

و نشاندن آن در قسمت امن پشت بام میداند .

زیرا کودک در معرض خطر ،

به محض دیدن کودک دیگر ،

حتما و قطعا به سوی اون کودک دوم خواهد شتافت .

قصد مولانا از بیان این داستان ،

در حقیقت مطرح کردن چند موضوع ساده است که ما معمولا سادگی های آن موضوعات را با دید و نگاه پیچیده ، به موضوعی بغرنج مبدل میکنیم و چه بسا انتظار داریم طرف مقابل ، عین ما و با عینک ما جهان هستی و محیط اطراف را ببیند .

رفتار شناسی و روانشناسی کودک ، تاکید دارد که هر کودکی به کودک دیگر ، جاذبه دارد نه دافعه .

چون آن را همجنس و همخوی و همسان خود می پندارد و دوست دارد از نزدیک این همخویی را حس ، لمس و تجربه کند .

لذا کودک بر نشسته بر پرتگاه پشت بام ،

به محض دیدن « همسان » خویش ، به سوی وی می شتابد .

آدمی در طول عمر خویش ،

عین همان کودک بر لب پرتگاه می‌باشد .

زیرا جامعه ما ، هنوز یاد نگرفته که با تک تک افراد همان جامعه ، می بایست ، همانند آن کودک دوم رفتار کرد .

کودک دوم بودن خیلی سخت نیست .

فقط باید دقیقا همان کودک دوم باشیم .

کودک دوم ،

نه قصد قهرمانی دارد

نه نیت تنبیه دارد

نه غرض مالی دارد

نه جوگیر موقعیت اجتماعی خود هست

نه هدف تعرض دارد

و نه هزاران عیب دیگر که بخواهد حداقل یکی از اون عیوب اصلاح ناشدنی خود را به ما تحمیل کند .

بلکه

فقط و فقط یک کودک همخوی و همسان و همنوع بی آزار است که می خواهد

در فرصتی که زمانه در اختیارش گذاشته

کمی تا قسمتی با من و تو

به بازی :

تو بهتری

من بهترم

ما بهتریم

تو خوبی

من خوبم

ما خوبیم بپردازد .

مولانا تلاش دارد همین موضوع را در کل مثنوی به جهانیان ابلاغ کند .

چنانچه در جای جای مثنوی چنین میکند .

گاه با داستان کودکی بر لب بام

و گاه

با داستان منازعات چهار کس برای خرید انگور

و ....

پس زیاد سخت نگیر که کدام کامنت را متوجه شدی و کدام را نه .

چون تقصیر شما نبوده

مقصر من بودم که به زبان کودک دوم تکلم نکردم

وگرنه مطلب خاصی نبود که نتوان فهمید .

چون باز به قول خود مولانا

جهان هستی و من و شما همواره این سوال را پیش رو داریم که :

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود ؟ ؟ ؟ .......

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">

کد امنیتی *

تجدید

کد امنیتی

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

نیست نشان زندگی تا نرسد نشان تو

مولوی

منوی وبلاگ

آخرین مطالب

آرشیو مطالب

کلمات کلیدی

#یادآوری شکرگزاری

پیوندها

پیوندهای روزانه