دیروز بعد از حدود 3 ماه بلاتکلیفی و غصه و انتظار و استرس و خوابیدن با گریه و بیدار شدن با نگرانی و درد کشیدن جواب آزمایشم رو گرفتم.
در اوج ناامیدی و استیصال
باز هم خدای حسین به احترام امام حسین و حضرت ابوالفضل نجاتم داد
تمام این مدت به امام رضا میگفتم منم مثل خودت غریبم راضی نشو به این که توی این غربت گرفتار بشم
تقریبا هر روز درد داشتم
هنوزم علایمم کامله کامل خوب نشده ولی خب خیلی بهترم شکر خدا
حتی نمیتونستم در موردش درست و حسابی به خانواده ام حرفی بزنم
بعد از 3 ماه تازه دیشب تونستم یه کم بخوابم
دلم نمیخواد توضیح بیشتری بدم
همین.
پ ن: خدایا برای خودم برای خانواده ام و برای همه آدم ها ازت سلامتی و آرامش و حال دل خوب میخوام
پ ن: امشب تاسوعاست. اگر رفتید مراسم التماس دعا. چقدر دلم لک زده برا چای روضه...
پ ن: بخدا که ایمه و توسل بهشون راسته. مردم اینا دروغ و افسانه نیس بخدا که اینا راسته...
پ ن: یک دنیااا ممنونم که برام دعا کردید ...