عمیقا و قلبا به این معتقدم که اگر خدا بخواد اتفاق مثبتی توی زندگی آدم بیفته می افته و هیچ کسی و هیچ چیزی نمیتونه مانع اون بشه
ولی دل لامصب رو آدم چی کار میتونه بکنه؟
این اضطراب ها و انتظارها
این همه فکری که میاد توی کله آدم رو چی کار میشه کرد
این که قلبت پر از دلشوره اس و فکرت پر از ترس
یه دل آشوبه بدجور انگاری که تو دلت دارن رخت میشورن
همچنان هم امیدوار هستیا
ته دلت انگاری روشنه
فکر میکنی یه قدرت محکمی نگهت داشته و کمکت میکنه
ولی بازم خودت رو به فنا میدی با این فکرا
خدایا
دیگه نمیدونم چطوری صدات بزنم
از استجابت تو هیچ وقت محروم نبودم خودت یه کاری برام بکن اینو از ته ته ته قلبم ازت میخوام ...
